Mitos Perjanjian Damai Paletin-Israel

Amerika tidak boleh kelihatan seperti berada ‘dalam saku’ Israel atau Palestin. ‘Kita mesti menikmati kepercayaan dan penghormatan dari kedua pihak.’

Demikian dinyatakan oleh bekas Presiden Jimmy Carter dalam salah satu buku sejarah dan memoirnya berjudul Palestine Peace Not Apartheid. Menjelaskan hal selama ini ialah sesuatu yang berlaku setelah Israel mengisytiharkan kemerdekaannya pada tahun 1948, seperti berikut: ‘Sebelas minit selepas Israel mengumumkan kemerdekaannya pada tahun 1948, Presiden Harry Truman mengiktiraf negara baru itu, dan sokongan Amerika penting sekali bagi keselamatan Israel serta menjadi asas dasar luar Amerika sejak itu.’ Ulasan tersebut terbit dalam majalah Newsweek baru-baru ini yang mengulas ‘hubungan istimewa Amerika dengan Israel.’

Reaksi begitu pantas dari Amerika mencerminkan simpati rakyatnya kerana tragedi yang menimpa warga yahudi, iaitu pembunuhan kira-kira enam juta Yahudi oleh rejim Nazi Jerman dalam masa Perang Dunia Kedua. Mereka diheret ke pusat-pusat tahanan dan dibunuh dengan gas racun, antara lainnya.

Antara pusat tahanan terbesar pada tahun 1940-45 itu ialah Auschwitz, sebuah pekan kecil di Poland dengan penduduk sejumlah 30,000 saja, tetapi yang menjadi korban gas racun berkali ganda lebih ramai.

Carter di dalam bukunya menulis mengenai perang pada tahun 1940 selepas kemerdekaan Israel dengan bala tentera Mesir, Lebanon, Syria, Jordan dan Iraq serta warga Palestin. Bala tentera Arab tewas kerana tiada koordinasi dan kerjasama teratur antara mereka, menurut Carter.

Semasa menjadi Presiden Amerika beliau menganjurkan rundingan-rundingan damai di antara Allahyarham Presiden Sadat dari Mesir dan Menachem Begin, Perdana Menteri Israel. Perjanjian yang tercapai pada tahun 1979 menghindar perang antara mesir dan Israel sehingga kini.

Carter menulis dalam memoirnya: ‘Dari hampir 100 ketua negara yang saya kenali semasa menjadi presiden, yang paling popular bagi saya dan menjadi sahabat karib ialah Sadat.’

Bagi beliau masalah utama sejak lebih 25 tahun lalu ialah tindakan beberapa pemimpin Israel yang bertentangan dengan dasar-dasar rasmi Amerika dan juga masyarakat antarabangsa.

Lalu pada peringkat akhir bukunya beliau menulis: ‘Kita mesti sentiasa menegaskan sokongan kepada keselamatan Israel, tetapi kita tidak boleh menjadi pendamai jika para pemimpin Amerika kelihatan sebagai penyokong setiap tindakan atau dasar mana juga kerajaan Israel. Ini hakikat penting yang mesti dihadapi.’

Bagi beliau, Amerika kehilangan kehormatan dan jalinan muhibah negara-negara dunia jika secara tidak rasmi tindakan Israel merampas dan menakluki wilayah-wilayah Palestin dibiarkan.

Beliau akhirnya mencatit: ‘Seorang bayi yang lahir dalam masa perang pertama antara Arab-Israel akan mencapai umur 50 tahun pada tahun 2008.’

Berlangsung kini di Washington ialah rundingan-rundingan antara pemimpin Palestin, diketuai oleh Presiden Mahmoud Abas dan para pemimpin Israel, diketuai oleh Perdana Menteri Benjamin Netanyahu. Berulang disebut ialah harapan tercapainya persetujuan untuk menubuhkan negara Palestin.

Menurut laporan-laporan terbaru sesetengah pemimpin dan rakyat Palestin sendiri ragu-ragu dengan konsep tersebut kerana yang bakal wujud nanti ialah sebuah ‘negara Palestin yang kecil.’

Antara lain disebut kenyataan Allahyarham Yasir Arafat pada tahun 2001, iaitu negara Palestin berupa sebuah ‘kandang berdaulat.’

Di kalangan warga Israel pula dicatit perasaan bahawa pihak Palestin kini terlalu lemah untuk mengadakan kata sepakat ‘kerana Hamas tidak mahu berdamai.’

Tindakan laskar Hamas membunuh empat orang Yahudi di Tebing Barat baru-baru ini dan serangan balas Israel yang mengorbankan dua warga Palestin di Gaza disebut sebagai contoh.

Desakan demi desakan supaya Israel menghentikan pembinaan perkampungan-perkampungan Yahudi di Tebing Barat dan di Baitulmuqadis juga menjadi tanda tanya. Di Israel sendiri hal tersebut dipersoal. Andainya perkampungan-perkampungan Yahudi itu disekat atau dimusnah, maka demonstrasi besar-besaran boleh berlaku di Israel dan ‘Kerajaan Netanyahu boleh digulingkan.’

Masih belum jelas ialah peranan Perdana Menteri Palestin, Salam Fayyad yang telah menyandang jawatan itu selama tiga tahun. Beliau dianggap telah berjaya memperteguh perkhidmatan kerajaan Palestin termasuk dari segi-segi politik.

Tercatit dalam buku-buku sejarah kini ialah nasib bekas Perdana Menteri Israel, Jeneral Ariel Sharon yang telah tiga tahun lamanya dalam keadaan kami dan dirawat di hospital.

Pada tahun 1983 sebuah suruhanjaya penyiasat mendapati bahawa sebagai Menteri Pertahan dalam masa perang di Lebanon pada tahun 1982, Sharon bertanggungjawab atas pembunuhan 500 orang awam Palestin di pusat perlindungan Sabra dan Shatila di Beirut. Beliau menjadi Perdana Menteri pada tahun 2004-2005 dan antara tindakannya pula ialah Israel berundur dari Gaza. Sharon diserang sakit jantung pada tahun Januari 2006.

Walau apa jua, harapan pelbagai pihak ialah tercapainya perjanjian damai akhirnya antara Palestin dan Israel. Masa kan perang berlarutan hingga hari kiamat?